الهم عجل لولیک الفرج

رابطه عاطفی جامعه با امام زمان(عج)

“حتی باید گفت این «سطح متوسط» رابطه عاطفی موجود در جامعه با امام زمان، آن چنان که باید باشد نیست. وضعیت موجود، بسیار پایینتر از حد مطلوب است. این موج بسیار لذت بخشی که الحمدالله برای دعای ندبه ها در کشور ما به راه افتاده تازه آغاز راه است نه سرانجام راه. ما تا نقطه مطلوب خیلی فاصله داریم…”
*****
منبع: استاد حجة الاسلام پناهیان، کتاب انتظار عامیانه عالمانه عارفانه ص۶۵

یازدهم و دوازدهم: سرودن و خواندن شعر در فضائل و مناقب آقا صاحب الزمان

سرودن و خواندن شعر در فضائل و مناقب آن جناب –که درود و سلام بر او باد- زیرا که این دو عمل نوعی از یاری کردن امام به شمار می آیند. دلیل بر این است آن چه در کتاب وسائل به طور مسند روایت گردیده که حضرت امام صادق (علیه السلام) فرمود: «هر کس درباره ی ما یک بیت شعر بگوید خداوند برای او خانه ای در بهشت خواهد ساخت.» و از آن حضرت فرمود: «هیچ کس درباره ی ما بیت شعری نگوید مگر این که به روح القدس تأیید و یاری شده باشد.» و از حضرت رضا (علیه السلام) روایت است که فرمود: «هر فرد مؤمنی که درباره ی ما شعری بسراید که ما را به آن مدح گوید خداوند برای او در بهشت منزلگاهی خواهد ساخت که هفت برابر وسعت دنیا باشد که هر فرشته مقرب و هر پیغمبر فرستاده شده ای او را در آن جا دیدار خواهد کرد.»
می گویم: شاید اختلاف ثواب ها از جهت متفاوت بودن شاعران در شناخت امامان و مراتب ایمان آنان باشد. و از زراره روایت آمده که گفت: «کمیت بن زید برحضرت ابوجعفر باقر (علیه السلام) وارد شد، من نیز در آن محضر شرفیاب بودم، کمیت قصیده ی : «مَن لِقَلبٍ مُتَیَّمٍ مُستَهَام …» را بر آن جناب خواند، هنگامی که قصیده را به پایان رسانید امام باقر (علیه السلام) به کمیت فرمود: «تا وقتی که درباره ی شعر می گویی پیوستهبه روح القدس تأیید می شوی.»
و در روضه ی کافی به سند خود از کمیت بن زید أسدی آورده که گفت: «بر حضرت ابوجعفر باقر (علیه السلام) وارد شدم، آن حضرت به من فرمود: به خدا قسم ای کمیت اگر مال دنیا نزد ما بود از آن مقداری به تو می دادیم ولی برای تو است آن چه رسول خدا (صلی الله علیو آله و سلم) به حسّان بن ثابت فرمود: پیوسته رو ح القدس با تو خواهد بود تا هنگامی که از ما دفاع کنی …»
و نیز بر این مطلب دلالت دارد تمام روایاتی که حاکی سروده های شاعران در مدح و ثنای امامان (علیهم السلام) است که در محضر ایشان خوانده اند، و امامان (علیهم السلام) عطاهای بسیار و بخشش های فراوانی به آن شاعران عنایت فرموده اند، و از این ماجراها بسیار است که در احوالات و اخلاقیات آنان –صلوات الله علیهم اجمعین- یاد گردیده، و آن چه اشاره شد برای مؤمنین پسندیده است.(1)
*****
1. تقی، موسوی، مکیال المکارم، ج2، ص257

امام علی(ع)：

للقائم منا غيبة امدها طويل، کاني بالشيهة يجولون جولان النعم في غيبته، يطلبون المرعي فلا يجدونه، الا فمن ثبت منهم علي دينه، و لم يقس قلبه لطول غيبته امامه، فهو معي في درجتي يوم القيامة.

براي قائم ما غيبتي است که مدت آن به درازا خواهد کشيد، شيعان را گويي با چشم خود مي بينم همانند گله ي بي‌صاحبي که در دشت و صحرا پراکنده شده، به دنبال چراگاه مي گردند، در غيبت او به جستجوي او مي پردازند، و نمي يابند. آگاه باشيد که هر کس بر آئين خود استوار بماند و در اثر طول غيبت دلش را قساوت نگيرد، روز قيامت در کنار من خواهد بود.
*****

کمال الدين/ ص303