الهم عجل لولیک الفرج

به تاریکی چشمان یعقوب گامی نمانده است یوسف را بازگردان…

#ياايهاالعزيز 

 محبت آقا صاحب الزمان به طور خاص

و لازمه اش آن است که نهایت اهتمام در آن چه مقتضای محبت نسبت به آن جناب است انجام گردد. بدان که در وجوب محبت تمام ائمه معصومین (سلام الله علیهم اجمعین، تردیدی نیست، و این که دوستی ایشان بخشی از ایمان، و شرط قبولی اعمال است
سرشت ها بر محبت کسی که به آن ها نیکی کند و هر که واسطه ی احسان به آن ها باشد ساخته شده است، از همین روی در حدیث از تفسیر امام (علیه السلام) آمده که: «خدای تعالی به موسی وحی فرمود که: مرا نزد خلقم محبوب کن، و خلقم را نزد من محبوب گردان، موسی گفت: ای پروردگار چگونه این کار را انجام دهم؟ فرمود: به آنان نعمت ها و بخشش های مرا یادآوری کن تا مرا دوست بدارند.»
و سید محدث بحرانی (رحمة الله علیه) در کتاب غایة المرام به نقل از نعمانی به سند خود از رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) روایت آورده که فرمود: خداوند در شب معراج به من وحی فرمود: ای محمد چه کسی را در زمین بر امتت جانشین کرده ای؟، و حال آن که او بهتر می دانست- گفتم: ای پروردگار برادرم را، فرمود: علی بن ابی طالب را؟ گفتم: آری پروردگارا، فرمود: ای محمد من به زمین نظری افکندم پس تو را از آن برگزیدم، پس من یاد نمی شوم تا این که تو با من یاد شوی، من محمود هستم و تو محمد هستی، سپس بار دیگر بر آن نظر افکندم و از آن علی بن ابی طالب را برگزیدم، پس او را جانشین تو قرار دادم که تو سید پیغمبرانی و علی سید اوصیاء، و برای او اسمی از اسمهایم را قرار دادم که من اعلی هستم و او علی است.(1)

*****

1. تقی، موسوی، مکیال المکارم، ج2، ص217 و 218

رعایت ادب نسبت به یاد آقا صاحب الزمان(عج)

به این که مؤمن، آقا صاحب الزمان (عج) را یاد نکند مگر با القاب شریف مبارکش مانند، حجّت، قائم و مهدی، و صاحب الأمر، و صاحب الزمان و غیر این ها، و ترک تصریح به نام شریف اصلی آن حضرت که اسم رسول خدا (صلی الله علیه و آله و سلم) است: «م ح م د». و علمای ما(که خدای تعالی رحمتشان کند) در حکم نام بردن مولایمان حضرت مهدی (علیه السلام) به نام اصلی اختلاف کرده اند. بعضی از آن ها به طور کلی (جز در حال تقیه) آن را جایز شمرده اند مانند محدث عاملی در کتاب وسائل.(1) و برخی به طور مطلق آن را ممنوع و حرام دانسته اند، شیخ صدوق از امام صادق(علیه سلام) باتوجه به سندی معتبر فرمودند: صاحب این امر کسی است که هیچکس با اسمش(م ح م د) او را یاد نکند مگر اینکه کافر باشد.(2)
و تنها بزرگواری که از جا برخاستن درهنگام شنیدن نام شرفش لزوم، یا حداقل استحباب فراوان دارد، امام غائب، قائم موعود(عج) است . تکریم کریمان و تجلیل از صاحبان جلالت، همیشه و در همه جا پسندیده است؛ چنانکه برای پیامبر و فرزندان معصومش(علیهم السّلام) بالاترین تکریم ها و تجلیل ها بایسته به نظر می رسد، لکن برخاستن و هنگام شنیدن (قائم آل محمّد) تواضع و احترامی است که هنگام شنیدن نام هیچ کسی جز ایشان نیست و به صورت سیره و سنّت در نیامده است._ امام رضا(علیه سلام) را میدیند که نام “قائم” نزد آن حضرت برده شد حضرت ایستادند و دست خود را بر بالای سر نهادند و فرمودند: ” خدایا فرجش را تعجیل فرما و قیامش را آسان گردان “. (3)

*****

1. تقی، موسوی، مکیال المکارم، ج2، ص188
2.اصول کافی، ج1، 333 باب در نهی از اسم ح4
3. منتخب الاثر، آیة الله صافی، ص 506